Η δοκιμή Proctor είναι μία από τις πιο σημαντικές δοκιμές σε εδαφικά και χωματουργικά υλικά. Με τη δοκιμή αυτή υπολογίζεται η σχέση της περιεχόμενης ποσότητας νερού με την πυκνότητα του εδαφικού υλικού. Η βασική αρχή της δοκιμής είναι ότι καταρχάς προσθήκη ποσότητας νερού σε εδαφικά υλικά αυξάνει την πυκνότητά τους καθώς οι κόκκοι ολισθαίνουν μεταξύ τους και μεταβαίνουν σε πιο πυκνές δομές. Αύξηση της ποσότητας του νερού οδηγεί σε αύξηση της πυκνότητας μέχρι ενός μεγίστου σημείου. Από το σημείο αυτό και μετά η πυκνότητα αρχίζει να μειώνεται, καθώς θεωρείται ότι κόκκοι εδαφικού υλικού έχουν εκτοπιστεί και αντικατασταθεί από ποσότητες νερού. Με τη δοκιμή Proctor προσδιορίζεται η ποσότητα του νερού, με την οποία το εδαφικό υλικό μπορεί να φτάσει τη μέγιστη δυνατή πυκνότητα.

Η δοκιμή συνίσταται στην προσθήκη υγρασίας σε ποσότητα εδαφικού δείγματος. Στη συνέχεια το δείγμα τοποθετείται εντός της μήτρας Proctor και συμπυκνώνεται με καθορισμένο τρόπο: κόπανος ορισμένου βάρους ρίπτεται από καθορισμένο ύψος στο εδαφικό υλικό για ορισμένο αριθμό χτύπων. Μετά το πέρας της διαδικασίας συμπύκνωσης υπολογίζεται η πυκνότητα του εδαφικού υλικού εντός της μήτρας. Καθώς έχει προηγουμένως ογκομετρηθεί η μήτρα, με ζύγιση του εδαφικού υλικού εντός της μήτρας, δύναται να υπολογιστεί η πυκνότητά του. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται με υψηλότερα ποσοστά υγρασίας. Αρχικά θα παρατηρείται αύξηση της πυκνότητας του εδαφικού υλικού, μέχρις ότου για μία τιμή υγρασίας η υπολογιζόμενη πυκνότητα θα μειωθεί. Τα ζεύγη τιμών υγρασίας-πυκνότητας σχεδιάζονται σε κατάλληλο διάγραμμα από το οποίο προκύπτει η μέγιστη πυκνότητα του εδαφικού υλικού και η βέλτιστη υγρασία.

Στην παρούσα ενότητα περουσιάζεται ο εξοπλισμό που χρησιμοποιείται στη δοκιμή Proctor.